Η διερεύνηση της υπόθεσης των υποβρυχίων μέσω εξεταστικής επιτροπής θα μπορούσε να οδηγήσει σε διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους της Ελλάδας, καθώς πρόκειται για «ταυτόσημη» περίπτωση δανείου που είχε λάβει η κυβέρνηση Σημίτη από τη γερμανική τράπεζα Deutsche Bank, την ίδια εποχή με την ανάθεση έργων στη Siemens.
Πρόκειται για χαρακτηριστική περίπτωση, όπως υποστηρίζει το olympia.gr, «επαχθούς» και «επονείδιστου» χρέους, το οποίο θα μπορούσε να διαγραφεί μέσω της νομικής οδού από το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
«Αύγουστος 2012: Η Deutsche Bank στέλνει επιστολή στο υπουργείο οικονομικών σχετικά με την πληρωμή των τόκων (!) ενός ομολόγου που κατέχει. Δηλαδή, την ίδια στιγμή που ομολογιούχοι, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες και ΝΠΔΔ έχουν καταστραφεί, η γερμανική τράπεζα παραμένει αλώβητη, όπως και το χρέος της Ελλάδας προς αυτή. Μα πώς προέκυψε το συγκεκριμένο «ανέγγιχτο» ομόλογο;
Εδώ ακριβώς είναι η εξήγηση της κατάρρευσης και η δολιότητα της υπερχρέωσης. Το συγκεκριμένο ομόλογο της Deutsche Bank είναι δάνειο της κυβέρνησης Σημίτη το 1997. Με ημερομηνία λήξης το 2017, μετά από 20 χρόνια δηλαδή. Η κυβέρνηση Σημίτη λοιπόν, πήρε ένα χρηματικό ποσό από τη γερμανική τράπεζα το οποίο διαχειρίστηκε στο ακέραιο, αλλά «χρέωσε» την αποπληρωμή του στην επόμενη γενιά.
Τι έγινε αυτό το δάνειο;
Το Δεκέμβρη του 1997, ο Τάσος Μαντέλης υπογράφει την ανάθεση έργων ύψους 150 δισ. στη Siemens. Αμέσως μετά, (εάν δεχτούμε τους ισχυρισμούς του ίδιου του Μαντέλη) αρχίζουν και πέφτουν οι μίζες στους λογαριασμούς του. Υπάρχει βέβαια και ο «ανώνυμος πληροφοριοδότης» που υποστήριξε ότι και το 1997 (πριν την υπογραφή) έπεφταν οι μίζες ύψους μάλιστα 10 εκατομμυρίων. Αυτό όμως ο κ. Μαντέλης το διαψεύδει.
ΔΗΛΑΔΗ: Η κυβέρνηση Σημίτη δανείζεται το 1997, από γερμανική τράπεζα το ποσό των 352 εκατ. ευρώ, για να πληρώσει σε γερμανική εταιρεία ποσό 400 εκατ. ευρώ. Ο Μαντέλης αποδεικνύεται πως έλαβε προμήθεια από τη γερμανική εταιρεία τον καιρό της επίμαχης συναλλαγής.
Η ευκολία με την οποία έγινε ο δανεισμός και οι όροι της σημερινής «διαπροσωπικής» συναλλαγής εκτός αγορών που προκύπτει από την επιστολή του 2012, πληροί όλους τους όρους του «απεχθούς» χρέους. Όπως επίσης και η απόδειξη χρηματισμού πολιτικών προσώπων ως απόρροια της όλης συναλλαγής, από τα ελάχιστα βεβαίως που γνωρίζουμε.
Η λεόντεια συμφωνία που καταστρατηγεί κάθε έννοια ελεύθερης οικονομίας προκύπτει από το γεγονός ότι το συγκεκριμένο ομόλογο παραμένει αλώβητο, σε αντίθεση με τα ομόλογα των τιμίων επενδυτών που αποκτήθηκαν μέσω ελεύθερης αγοράς. Τα οποία βεβαίως απαξιώθηκαν με το PSI. Άρα το συγκεκριμένο χρέος είναι και «επονείδιστο».
Το ίδιο συμβαίνει με τα ποσά δανεισμού που χρησιμοποιήθηκαν για τα υποβρύχια, αφού όπως προκύπτει και από τη γερμανική και την ελληνική δικαιοσύνη είναι αποτέλεσμα χρηματισμού υπουργών και κρατικών λειτουργών (πάλι από τα λίγα που γνωρίζουμε). Εκεί ακριβώς έγκειται και η απέλπιδα προσπάθεια Βενιζέλου να απαλλάξει τις γερμανικές εταιρείες από τις υποχρεώσεις τους αλλά και της κυβέρνησης Σαμαρά να αποτρέψει την διενέργεια εξεταστικής, ταυτόσημη περίπτωση δηλαδή με της Siemens.
Αυτός ο χαρακτηρισμός διέπει και το χρέος που προέκυψε από τις λοιπές συμφωνίες, της ΜΑΝ, της Daimler, της Hochtief, των δημοσίων έργων που υπερκοστολογήθηκαν ή ακόμα δεν έχουν παραδοθεί, ενώ έχουν εξοφληθεί.
Συμπερασματικά, όσοι υποστηρίζουν πως μέρος του ελληνικού χρέους είναι απεχθές και επονείδιστο έχουν απόλυτο δίκιο. Ένας έλεγχος στη μυστική αλληλογραφία του υπουργείου Οικονομικών είναι βέβαιο πως θα φέρει στην επιφάνεια δεκάδες παρόμοιες επιστολές. Η μαθηματική απόδειξη δε, προκύπτει με ένα απλό ισοζύγιο δανείων / «παράνομων» συμβάσεων και του κόστους δανεισμού που επιφέρει η αποπληρωμή τους».
http://www.newsbomb.gr/ellada/apokalypseis/story/572124/h-siemens-ta-ypovryxia-kai-to-daneio-tis-kyvernisis-simiti#ixzz3VuYEm8Tq
ΠΡΕΖΑ TV
31-3-2015
Πρόκειται για χαρακτηριστική περίπτωση, όπως υποστηρίζει το olympia.gr, «επαχθούς» και «επονείδιστου» χρέους, το οποίο θα μπορούσε να διαγραφεί μέσω της νομικής οδού από το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
«Αύγουστος 2012: Η Deutsche Bank στέλνει επιστολή στο υπουργείο οικονομικών σχετικά με την πληρωμή των τόκων (!) ενός ομολόγου που κατέχει. Δηλαδή, την ίδια στιγμή που ομολογιούχοι, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες και ΝΠΔΔ έχουν καταστραφεί, η γερμανική τράπεζα παραμένει αλώβητη, όπως και το χρέος της Ελλάδας προς αυτή. Μα πώς προέκυψε το συγκεκριμένο «ανέγγιχτο» ομόλογο;
Εδώ ακριβώς είναι η εξήγηση της κατάρρευσης και η δολιότητα της υπερχρέωσης. Το συγκεκριμένο ομόλογο της Deutsche Bank είναι δάνειο της κυβέρνησης Σημίτη το 1997. Με ημερομηνία λήξης το 2017, μετά από 20 χρόνια δηλαδή. Η κυβέρνηση Σημίτη λοιπόν, πήρε ένα χρηματικό ποσό από τη γερμανική τράπεζα το οποίο διαχειρίστηκε στο ακέραιο, αλλά «χρέωσε» την αποπληρωμή του στην επόμενη γενιά.
Τι έγινε αυτό το δάνειο;
Το Δεκέμβρη του 1997, ο Τάσος Μαντέλης υπογράφει την ανάθεση έργων ύψους 150 δισ. στη Siemens. Αμέσως μετά, (εάν δεχτούμε τους ισχυρισμούς του ίδιου του Μαντέλη) αρχίζουν και πέφτουν οι μίζες στους λογαριασμούς του. Υπάρχει βέβαια και ο «ανώνυμος πληροφοριοδότης» που υποστήριξε ότι και το 1997 (πριν την υπογραφή) έπεφταν οι μίζες ύψους μάλιστα 10 εκατομμυρίων. Αυτό όμως ο κ. Μαντέλης το διαψεύδει.
ΔΗΛΑΔΗ: Η κυβέρνηση Σημίτη δανείζεται το 1997, από γερμανική τράπεζα το ποσό των 352 εκατ. ευρώ, για να πληρώσει σε γερμανική εταιρεία ποσό 400 εκατ. ευρώ. Ο Μαντέλης αποδεικνύεται πως έλαβε προμήθεια από τη γερμανική εταιρεία τον καιρό της επίμαχης συναλλαγής.
Η ευκολία με την οποία έγινε ο δανεισμός και οι όροι της σημερινής «διαπροσωπικής» συναλλαγής εκτός αγορών που προκύπτει από την επιστολή του 2012, πληροί όλους τους όρους του «απεχθούς» χρέους. Όπως επίσης και η απόδειξη χρηματισμού πολιτικών προσώπων ως απόρροια της όλης συναλλαγής, από τα ελάχιστα βεβαίως που γνωρίζουμε.
Η λεόντεια συμφωνία που καταστρατηγεί κάθε έννοια ελεύθερης οικονομίας προκύπτει από το γεγονός ότι το συγκεκριμένο ομόλογο παραμένει αλώβητο, σε αντίθεση με τα ομόλογα των τιμίων επενδυτών που αποκτήθηκαν μέσω ελεύθερης αγοράς. Τα οποία βεβαίως απαξιώθηκαν με το PSI. Άρα το συγκεκριμένο χρέος είναι και «επονείδιστο».
Το ίδιο συμβαίνει με τα ποσά δανεισμού που χρησιμοποιήθηκαν για τα υποβρύχια, αφού όπως προκύπτει και από τη γερμανική και την ελληνική δικαιοσύνη είναι αποτέλεσμα χρηματισμού υπουργών και κρατικών λειτουργών (πάλι από τα λίγα που γνωρίζουμε). Εκεί ακριβώς έγκειται και η απέλπιδα προσπάθεια Βενιζέλου να απαλλάξει τις γερμανικές εταιρείες από τις υποχρεώσεις τους αλλά και της κυβέρνησης Σαμαρά να αποτρέψει την διενέργεια εξεταστικής, ταυτόσημη περίπτωση δηλαδή με της Siemens.
Αυτός ο χαρακτηρισμός διέπει και το χρέος που προέκυψε από τις λοιπές συμφωνίες, της ΜΑΝ, της Daimler, της Hochtief, των δημοσίων έργων που υπερκοστολογήθηκαν ή ακόμα δεν έχουν παραδοθεί, ενώ έχουν εξοφληθεί.
Συμπερασματικά, όσοι υποστηρίζουν πως μέρος του ελληνικού χρέους είναι απεχθές και επονείδιστο έχουν απόλυτο δίκιο. Ένας έλεγχος στη μυστική αλληλογραφία του υπουργείου Οικονομικών είναι βέβαιο πως θα φέρει στην επιφάνεια δεκάδες παρόμοιες επιστολές. Η μαθηματική απόδειξη δε, προκύπτει με ένα απλό ισοζύγιο δανείων / «παράνομων» συμβάσεων και του κόστους δανεισμού που επιφέρει η αποπληρωμή τους».
http://www.newsbomb.gr/ellada/apokalypseis/story/572124/h-siemens-ta-ypovryxia-kai-to-daneio-tis-kyvernisis-simiti#ixzz3VuYEm8Tq
ΠΡΕΖΑ TV
31-3-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου