Με τη φόρα που πήρε, μετά την καταδίκη των αναρχικών αγωνιστών Γρηγόρη Σαραφούδη και Γιάννη Ναξάκη σε 16 χρόνια φυλακή, χωρίς να υπάρχει το παραμικρό στοιχείο, το τρομοδικείο με πρόεδρο τον πρόεδρο Εφετών (και σύμβουλο των υπουργών Δικαιοσύνης την περίοδο 2011-2013) Κυρ. Οικονόμου, ξεπερνώντας κάθε όριο δικονομικής νομιμότητας, ετοιμάζεται να καταδικάσει και τον αναρχικό αγωνιστή Γιάννη Μιχαηλίδη για απόπειρα ανθρωποκτονίας!
Το «αδίκημα» στην περίπτωση των Σαραφούδη-Ναξάκη ήταν ότι είναι αναρχικοί. Μετά άρχισε ο παραλογισμός: είναι αναρχικοί και γι' αυτό κάποια στιγμή προσχώρησαν στη ΣΠΦ και στο διάστημα της ένταξής τους έκαναν και μια ληστεία. Τον αυθαίρετο αυτό συλλογισμό διατύπωσε η εισαγγελέας Ολ. Σμυρλή και στη συνέχεια τον υιοθέτησε το τρομοδικείο. Στην περίπτωση του Μιχηλίδη το «αδίκημα» είναι ότι πήρε ένα όχημα της αστυνομίας και έφυγε σαν κύριος. Βέβαια, ακόμη δεν αποδείχτηκε ότι αυτός που πήρε το περιπολικό και έφυγε σαν κύριος ήταν ο Μιχαηλίδης. Προκειμένου, λοιπόν, να τον εκδικηθούν γι’ αυτό το θράσος του, έστησαν τη σαθρή κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά των αστυνομικών της Αμεσης Δράσης Θ. Λεοντόπουλου και Δ. Δρόσου. Ισχυρίζονται ότι ο Μιχαηλίδης επιχείρησε να ρίξει το περιπολικό σε κάδο σκουπιδιών, προκειμένου να τραυματίσει θανάσιμα τον Λεοντόπουλο, ενώ προέτρεψε τον συγκατηγορούμενό του να ρίξει με το όπλο εναντίον του Δρόσου, με τις φράσεις «ρίξ' του, ρίξ' του».
Το πρώτο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι και οι δύο αστυνομικοί, στην κατάθεση που έδωσαν την επομένη του συμβάντος, δεν αναφέρθηκαν ούτε σε προτροπή «ρίξ' του, ρίξ' του», ούτε σε απόπειρα αυτού που πήρε το περιπολικό να ρίξει τον Λεοντόπουλο στους κάδους των σκουπιδιών. Και κάποιοι από τους πολίτες μάρτυρες, που «έσπευσαν να συνδράμουν» τους δύο αστυνομικούς και εμφανίστηκαν στη συνέχεια ως αυτόπτες μάρτυρες, στις προανακριτικές τους καταθέσεις δεν κάνουν καμία αναφορά σ’ αυτά τα δύο ανύπαρκτα συμβάντα, με βάση τα οποία θέλουν να καταδικάσουν τον Γιάννη Μιχαηλίδη. Στη συνέχεια, στο πλαίσια της νέας εκδοχής για το συμβάν στην Πεύκη, έγινε επεξεργασία των πολιτών μαρτύρων, όπως καλή ώρα της νοσηλεύτριας Ελένης-Αιμιλίας Πισσάκη, που στην κατάθεσή της στον ειδικό εφέτη ανακριτή Κ. Μπαλτά ισχυρίστηκε για πρώτη φορά, ότι δήθεν είδε τον Λεοντόπουλο κρεμασμένο από ένα περιπολικό που ο κατηγορούμενος πήγε να το ρίξει σε κάδους σκουπιδιών για να τον τραυματίσει θανάσιμα.
Ο αστυνομικός Θ. Λεοντόπουλος στην προανακριτική του κατάθεση δεν αναφέρει καν τη φράση «ρίξ' του, ρίξ' του», που δήθεν φώναξε ο Γ. Μιχαηλίδης στον Θ. Μαυρόπουλο, ενώ για την υποτιθέμενη απόπειρα να τον ρίξει στους κάδους σκουπιδιών αναφέρει: «Μετά από πενήντα με εξήντα μέτρα και ενώ βρισκόμασταν σε κίνηση, κατάλαβα ότι δεν μπορώ να το σταματήσω και πήδηξα έξω στο δρόμο. Το περιπολικό συνέχισε να κινείται επί της οδού Αιόλου». Με την κατάθεσή του αυτή ο Λεοντόπουλος αυτοδιαψεύδεται και συνάμα βγάζει ψεύτες τόσο την Αντιτρομοκρατική όσο και τους δικαστικούς μηχανισμούς, που συνδιαμόρφωσαν το σαθρό κατηγορητήριο.
Δεν είναι μόνο ο πρόεδρος του τρομοδικείου και η εισαγγελέας που δείχνουν ότι θέλουν πάση θυσία να καταδικαστεί ο Γ. Μιχαηλίδης με πολύ βαριά ποινή. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η αναπληρώτρια πρόεδρος Γεωρ. Αδελίνη. Με τις ερωτήσεις που υπέβαλε ειδικά στη μάρτυρα Ε. Πισσάκη ξεπέρασε κάθε όριο δικονομικής νομιμότητας, με προφανή στόχο να αποσπάσει από τη μάρτυρα δήλωση για ανθρωποκτόνο πρόθεση του Γιάννη Μιχαηλίδη.
Στο σημείο αυτό θα ανοίξουμε μια παρένθεση για να θέσουμε για πρώτη φορά δημόσια ένα σοβαρό ζήτημα. Κατά τη γνώμη μας δεν πρέπει να συνεχιστεί άλλο η λαθεμένη και αδιέξοδη τακτική μερικών αναρχικών αγωνιστών είτε να μην παρίστανται, είτε όταν παρίστανται να είναι ωσεί παρόντες, είτε - στις περιπτώσεις που εκπροσωπούνται από τους συνηγόρους - να μην τους επιτρέπουν να παρεμβαίνουν στη διαδικασία. Εγείρουμε αυτό το ζήτημα από πολιτικό και συντροφικό ενδιαφέρον και επί πλέον γιατί από αυτή τη στάση μπορεί να δημιουργηθεί νομολογία σε βάρος του κινήματος. Αλλωστε, σύμφωνα με την πλούσια πείρα του κινήματος, η παρουσία των κομμουνιστών και αναρχικών κατηγορούμενων στην ακροαματική διαδικασία είναι επιβεβλημένη, γιατί μόνον έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθούν τα τρομοδικεία ως βήμα για την αποκάλυψη των εγκλημάτων του καπιταλιστικού συστήματος και την προβολή των επαναστατικών ιδεών. Γιατί μόνον έτσι μπορούν να αποκαλυφθούν οι μηχανισμοί καταστολής του αστικού κράτους και να αισθάνονται την ανάσα του κινήματος οι δικαστικοί μηχανισμοί.
Ανοίγουμε αυτή τη συζήτηση δημόσια πια, γιατί ειδικά στις δύο τελευταίες συνεδριάσεις του συγκεκριμένου τρομοδικείου (11 Ιούνη και 25 Ιούλη), στις οποίες κατέθεσαν εφτά μάρτυρες του κατηγορητηρίου, εκ των οποίων οι έξι αστυνομικοί, ο πρόεδρος, η εισαγγελέας και η αναπληρώτρια πρόεδρος τσαλαπάτησαν τη δικονομική νομιμότητα. Εδιναν την εντύπωση αρπακτικών που ορμούν να κατασπαράξουν τα ανυπεράσπιστα θύματά τους. Εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι ο Γ. Μιχαηλίδης υποχρέωσε τις διορισμένες συνηγόρους του να μην παρεμβαίνουν στη διαδικασία. Στη συνεδρίαση της 25ης Ιούλη, ο Σπ. Φυτράκης, που εκπροσωπούσε τη διορισμένη συνήγορο του Γ. Μιχαηλίδη, έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι σήμερα έγιναν «πράματα και θάματα», για τα οποία θα μπορούσε να μιλά επί ώρες, ότι το δικαστήριο τον έχει φτάσει «ως εδώ» (έφερε χαρακτηριστικά το χέρι του στο μέτωπο) και ότι ο ίδιος δε θα εκπροσωπήσει άλλη φορά συνήγορο που τον δεσμεύει ο εντολέας του. Ζήτησε μάλιστα από τον πρόεδρο να γραφτεί αυτή η δήλωσή του στα πρακτικά.
Οι αστυνομικοί Λεοντόπουλος και Δρόσος κατέθεσαν σ' αυτό το τρομοδικείο στις 11 Ιούνη. Εχουν καταθέσει και στις 25 Φλεβάρη του 2013 στο τρομοδικείο με πρόεδρο την Μ. Τζανακάκη και κατηγορούμενο τον Θ. Μαυρόπουλο για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Σε εκείνο το δικαστήριο, ο Ι. Φωτόπουλος, τότε συνήγορος υπεράσπισης του Θ. Μαυρόπουλος, κατέδειξε με την εξέταση του μάρτυρα, ότι οι ισχυρισμοί του Λεοντόπουλου ήταν αβάσιμοι. Και σε εκείνη την τρομοδίκη, που ακόμη συνεχίζεται, ο Λεοντόπουλος ισχυρίστηκε ότι για 150 μέτρα είχε το μισό σώμα του μέσα στο περιπολικό (από το παράθυρο) και προσπαθούσε να το σταματήσει. Η τοποθέτησή του αυτή προκάλεσε τη γενική θυμηδία (ούτε στις χολιγουντιανές ταινίες δε γίνονται αυτά). Ακόμη, οι δύο αστυνομικοί ισχυρίστηκαν ότι τραυματίστηκαν βαριά, αλλά παραδέχτηκαν ότι παρέμειναν στο νοσοκομείο μόνο για δέκα μέρες! Αλλωστε, την επομένη του συμβάντος ήταν σε θέση να δώσουν προανακριτικές καταθέσεις!
Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το ρεπορτάζ μας για εκείνη την συνεδρίαση:
«Το τρίτο πρωτόγνωρο γεγονός έχει και την ευτράπελη πλευρά του. Πρόκειται για τον ισχυρισμό του αστυνομικού Θ. Λεοντόπουλου, στην επ' ακροατηρίω κατάθεσή του, ότι ενώ είχε πληγεί σοβαρά σε τρία σημεία του θώρακα, μπόρεσε να σηκωθεί, να συρθεί μέχρι το περιπολικό, που ήταν παρκαρισμένο απέναντι, να βάλει το μισό σώμα του μέσα στο όχημα και για 150 μέτρα να προσπαθεί να σταματήσει αυτόν που οδηγούσε το όχημα! Εύστοχη και καυστική ήταν η ερώτηση του Χρ. Τσάκαλου προς τον Λεοντόπουλο: μήπως βλέπετε πολλές αμερικάνικες αστυνομικές ταινίες; Πραγματικά, τέτοια απίθανα γεγονότα μόνο σε αμερικάνικες αστυνομικές ταινίες βλέπουμε, όταν οι “καλοί” και “γενναίοι” αστυνομικοί κυνηγούν τους “κακούργους”! Ο αστυνομικός Λεοντόπουλος είχε κάθε λόγο να κατασκευάσει αυτό το σενάριο, που δεν το επιβεβαίωσε ο άλλος αστυνομικός, για να καλύψει στους ανωτέρους του το ξεφτιλίκι που έπαθαν δύο αστυνομικοί, όταν ο ένας από τους ελεγχόμενους τους πήρε το περιπολικό και έφυγε.
Ο συνήγορος Ι. Φωτόπουλος με τις ερωτήσεις του κατέδειξε όλες τις αντιφάσεις στις οποίες έπεσαν οι μάρτυρες αστυνομικοί στις τρεις καταθέσεις τους (στην προανακριτική, στον ειδικό εφέτη ανακριτή και στη σημερινή συνεδρίαση). Σε μερικές απ’ αυτές τις αντιφάσεις αναφερθήκαμε παραπάνω. Δεν έχει νόημα ν' αναφερθούμε στις υπόλοιπες, γιατί εμείς δε θα βγάλουμε την “ετυμηγορία” μας σ’ αυτή τη φάση. Υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος και θα μιλήσουμε όταν εμείς το κρίνουμε σκόπιμο. Ομως, θέλουμε να επισημάνουμε, ότι ο ισχυρισμός των αστυνομικών και του συνηγόρου τους, ότι κινδύνεψε πολύ σοβαρά η ζωή τους από τους πυροβολισμούς του Θ. Μαυρόπουλου, δεν “κολλάει” με το πραγματικό γεγονός ότι έμειναν, κατά δήλωσή τους, στο νοσοκομείο μόνο για δέκα μέρες».
Ο Λεοντόπουλος είχε καταθέσει στην προηγούμενη δίκη, ότι μετά το πέσιμό του από το περιπολικό τον βοήθησαν δύο νεαροί, τον σήκωσαν, του έδωσαν τηλέφωνο για να επικοινωνήσει με την υπηρεσία του, στη συνέχεια βάδισε πεζός για να συναντήσει τον επίσης τραυματισμένο συνάδελφό του και μετά από 30-40 μέτρα συνάντησε τη νοσηλεύτρια Πισσάκη. Ετσι, και από την κατάθεση του Λεοντόπουλου προκύπτει ότι αυτή η μάρτυρας δεν είδε καν το συμβάν και όσα κατέθεσε τις 25 Ιούλη ήταν προϊόν της «επεξεργασίας» που υπέστη προκειμένου με την κατάθεσή της να ενοχοποιήσει για απόπειρα ανθρωποκτονίας έναν άνθρωπο που το αδίκημα που διέπραξε ήταν να πάρει ένα περιπολικό και να γελοιοποιήσει έτσι τους μηχανισμούς καταστολής του αστικού κράτους.
Ο πρόεδρος του τρομοδικείου επέμεινε πολύ στις ερωτήσεις του προς τον Λεοντόπουλο για το δήθεν «ρίχ' του, ρίχ' του» και για τη δήθεν απόπειρα να τον ρίξει στους κάδους των σκουπιδιών για να τον σκοτώσει. Προφανώς, θέλησε να εισπράξει απαντήσεις για να ενισχύσει την κατασκευασμένη κατηγορία για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και η εισαγγελέας Ολ. Σμυρλή και η αναπληρώτρια πρόεδρος Γ. Αδελίνη. Στην κρίσιμη ερώτηση, γιατί αυτά για τα οποία κατηγορείται ο Μιχαηλίδης δεν τα κατέθεσε στην προανάκριση, ο Λεοντόπουλος απάντησε «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Τι να έλεγε, ότι το κατηγορητήριο κατά του Μιχαηλίδη κατασκευάστηκε;
Ο δεύτερος αστυνομικός Δ. Δρόσος στην προανακριτική του κατάθεση δεν ανέφερε τίποτα απ’ όλα όσα καταμαρτυρούνται σε βάρος του Γιάννη Μιχαηλίδη. Το γεγονός ότι ούτε ο Δρόσος κατέθεσε προανακριτικά ότι ο Μιχαηλίδης φώναξε «ρίχ' του, ρίχ' του» πιστοποιεί ότι αυτή η φράση δεν ειπώθηκε ποτέ. Καταθέτοντας στις 11 Ιούνη στο ακροατήριο, ο Δρόσος αρχικά δεν είπε τίποτα για το «ρίχ' του, ρίχ' του». Αυτή η παράλειψη του μάρτυρα εξόργισε τον πρόεδρο, γιατί θέλει πάση θυσία να καταδικαστεί ο Μιχαηλίδης για απόπειρα ανθρωποκτονίας και αυτό είναι δύσκολο να συμβεί όταν ο δεύτερος αστυνομικός, που ήταν παρών στο συμβάν, δεν επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του συναδέλφου του.
Ετσι, ο πρόεδρος αναγκάστηκε να του «φρεσκάρει τη μνήμη»:
Πρόεδρος: Εκανε καμία ενέργεια ή είπε καμία φράση;
Μάρτυρας: Ξάπλωσε κάτω ο Ι. Μιχαηλίδης.
Η απάντηση προφανώς δεν ικανοποίησε τον πρόεδρο, που επέμεινε: «Μόνον αυτό;»! Στη συνέχεια, διάβασε στον μάρτυρα το σχετικό απόσπασμα από την κατάθεσή του στον ειδικό εφέτη ανακριτή Δ. Μόκκα.
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι, αλλά από την στιγμή που το έχω πει στον ανακριτή, προφανώς ισχύει!
Στη συνέχεια, ο μάρτυρας, που είχε ξεθαρέψει και είχε πάρει φόρα, «θυμήθηκε» τι του είχε πει ο συνάδελφός του για τους κάδους σκουπιδιών.
Ο πρόεδρος, διαπιστώνοντας ότι οι μάρτυρες του κατηγορητηρίου δεν έχουν να καταθέσουν πραγματικά γεγονότα που να στηρίζουν το σαθρό κατηγορητήριο, άρχισε όχι μόνο να δέχεται αλλά και να προτρέπει τους μάρτυρες να καταθέσουν τι άκουσαν από τους συναδέλφους τους.
Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας η εισαγγελέας συμφώνησε με μερικά αιτήματα της υπεράσπισης, όμως το τρομοδικείο απέρριψε όλες τις προτάσεις της. Για παράδειγμα, είχε δεχτεί το αίτημα της υπεράσπισης να συνεκδικαστούν οι ληστείες στον Πυργετό και στον Φιλώτα και η «μεικτή» υπόθεση Βόλου και Πεύκης. Ετσι, προέκυψε μια αντιπαλότητα ανάμεσα στην εισαγγελέα και στον πρόεδρο, που όμως δεν ωφέλησε σε τίποτα τους κατηγορούμενους. Στο πλαίσιο αυτής της αντιπαλότητας η εισαγγελέας επέμεινε φορτικά να ρωτάει τον αστυνομικό, γιατί δεν ανέφερε αυτό που είπε στην κατάθεσή του στον ανακριτή και τι ισχύει τελικά. Στριμωγμένος αυτός, απαντούσε «τι να σας πω;», «δεν το θυμάμαι». Με αυτές τις ερωτήσεις της εισαγγελέα ακυρώθηκε οι καταθέσεις του Δ. Δρόσου στον ανακριτή και στο ακροατήριο.
Στην συνεδρίαση της 11ης Ιούνη κατέθεσαν άλλοι δύο αστυνομικοί, που δεν είχαν να πουν τίποτα για το οποίο να έχουν ιδία αντίληψη. Φτάσαμε, λοιπόν, στη συνεδρίαση της 25ης Ιούλη, στην οποία εξετάστηκαν η νοσηλεύτρια Πισσάκη και δύο αστυνομικοί, απ’ αυτούς που έσπευσαν σε βοήθεια, όταν πια είχε τελειώσει όλο το επεισόδιο (επομένως δεν είδαν τίποτα). Η Πισσάκη, όπως προαναφέραμε, είχε περάσει από φροντιστήριο για το τι θα πει πρώτα στον ανακριτή και μετά στο ακροατήριο. Η εισαγγελέας μπορεί να άδειασε και να αχρήστευσε ως μάρτυρα τον αστυνομικό Δρόσο, βασικά για λόγους αντιπαλότητας με τον πρόεδρο, από την άλλη όμως θέλει να στηρίξει το κατηγορητήριο. Ενώ λοιπόν απ’ όλα τα δεδομένα προέκυψε ότι η Πισσάκη δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας και πως όσα κατέθεσε στη συνέχεια στον ανακριτή και στο ακροατήριο ήταν προϊόν φροντιστηρίου, η εισαγγελέας υπέβαλε στη μάρτυρα πολλές ερωτήσεις για να της περιγράψει πώς κινήθηκε το περιπολικό κοντά στους κάδους σκουπιδιών, με στόχο να αποσπάσει κρίση ότι ο Μιχαηλίδης είχε ανθρωποκτόνο πρόθεση. Αυτό εξόργισε και εμάς. Με τις καταθέσεις της Πισσάκη στο χέρι, κατευθυνθήκαμε στον συνήγορο Σπ. Φυτράκη και τους τις δείξαμε με φανερό τρόπο που έγινε αντιληπτός από την εισαγγελέα. Ετσι, μετά από λίγο θυμήθηκε ότι στην προανακριτική κατάθεσή της η Πισσάκη δεν τα είχε πει αυτά και άρχισε να της κάνει κάποιες ερωτήσεις, με τρόπο όμως που να μην την ακυρώνει από (υποτιθέμενο) αυτόπτη μάρτυρα. Προφανώς, η εισαγγελέας έχει αποφασίσει να προτείνει και την καταδίκη του Γ. Μιχαηλίδη για απόπειρα ανθρωποκτονίας.
Η αναπληρώτρια πρόεδρος, με τις ερωτήσεις που υποβάλλει στους μάρτυρες του κατηγορητηρίου προσπαθεί να ενισχύσει το κατηγορητήριο και να βοηθήσει τους συναδέλφους της τακτικούς δικαστές. Στην αρχή ρώτησε την Πισσάκη:
- Τι σκοπό είχε;
- Πήγαινε στους κάδους;
- Τυχαία ή επίτηδες;
- Από τι υλικά είναι οι κάδοι;
- Ψηλό παιδί, πώς κρέμονταν τα πόδια του;
Κατέληξε να την ρωτάει για τα ζωτικά όργανα, λες και η μάρτυρας είναι γιατρός ή ιατροδικαστής για να γνωρίζει. Νοσηλευτική σπουδάζει. Η συμπεριφορά της αναπληρώτριας προέδρου ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά του έμπειρου ποινικολόγου Φρ. Ραγκούση, που απευθυνόμενος στον πρόεδρο του ζήτησε να απαγορεύσει αυτές τις ερωτήσεις. Ετσι, άναψε ένας έντονος διάλογος:
Πρόεδρος: Ακούστε παρακαλώ, και οι δύο κάνετε ερωτήσεις και σας δίνω το λόγο για πράγματα που δεν είναι στο παρόν κατηγορητήριο (σ.σ. ο Φρ. Ραγκούσης δεν έκανε τίποτα απ’ αυτά που του καταλόγισε ο πρόεδρος).
Φρ. Ραγκούσης: Γιατί επιτρέψατε αυτές τις ερωτήσεις;
Πρόεδρος: Ηρεμα, ακούστε με. Το ποιος έχει χτυπήσει τον αστυνομικό προηγούμενα δεν το έχουμε στο κατηγορητήριο. Δεν έχουμε τέτοια κατηγορία σε βάρος του Ι. Μιχαηλίδη.
Φρ. Ραγκούσης: Δεν υπερασπίζομαι τον Ι. Μιχαηλίδη, αλλά τη δικονομική τάξη.
Αναπληρώτρια πρόεδρος: Αν μου απαγορεύετε την ερώτηση, απαγορεύστε την.
Φρ. Ραγκούσης: Γι’ αυτό προσφεύγουμε.
Πρόεδρος: Εγώ δεν θέλω να φτάσω ούτε να απαγορεύσω ούτε…
Φρ. Ραγκούσης: Η αναπληρώτρια πρόεδρος ζήτησε την γνώμη της για τα ζωτικά όργανα, ενώ είναι νοσηλεύτρια και δεν είναι γιατρός ή ιατροδικαστής. Πώς γνωρίζει τα ζωτικά όργανα, από ποια γωνία βλήθηκε και εάν είχε ανθρωποκτόνα πρόθεση, που θέλει να περάσει η αναπληρώτρια πρόεδρος;
Πρόεδρος: Μισό λεπτάκι, αφού είμαστε εκτός κατηγορητηρίου, γιατί το συζητάμε;
Φρ. Ραγκούσης: Εφόσον είμαστε εκτός κατηγορητηρίου, άρα δικονομικώς η ερώτηση είναι ανεπίτρεπτος.
Εάν δεν παρενέβαινε ο Φρ. Ραγκούσης, ο πρόεδρος θα συνέχιζε την τακτική των δικονομικώς ανεπίτρεπτων ερωτήσεων, που εφαρμόζει από την αρχή, προκειμένου να ενισχύσει το σαθρό κατηγορητήριο.
Η δίκη θα συνεχιστεί στις 16 Σεπτέμβρη.
http://www.eksegersi.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
29-7-2014
Το «αδίκημα» στην περίπτωση των Σαραφούδη-Ναξάκη ήταν ότι είναι αναρχικοί. Μετά άρχισε ο παραλογισμός: είναι αναρχικοί και γι' αυτό κάποια στιγμή προσχώρησαν στη ΣΠΦ και στο διάστημα της ένταξής τους έκαναν και μια ληστεία. Τον αυθαίρετο αυτό συλλογισμό διατύπωσε η εισαγγελέας Ολ. Σμυρλή και στη συνέχεια τον υιοθέτησε το τρομοδικείο. Στην περίπτωση του Μιχηλίδη το «αδίκημα» είναι ότι πήρε ένα όχημα της αστυνομίας και έφυγε σαν κύριος. Βέβαια, ακόμη δεν αποδείχτηκε ότι αυτός που πήρε το περιπολικό και έφυγε σαν κύριος ήταν ο Μιχαηλίδης. Προκειμένου, λοιπόν, να τον εκδικηθούν γι’ αυτό το θράσος του, έστησαν τη σαθρή κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά των αστυνομικών της Αμεσης Δράσης Θ. Λεοντόπουλου και Δ. Δρόσου. Ισχυρίζονται ότι ο Μιχαηλίδης επιχείρησε να ρίξει το περιπολικό σε κάδο σκουπιδιών, προκειμένου να τραυματίσει θανάσιμα τον Λεοντόπουλο, ενώ προέτρεψε τον συγκατηγορούμενό του να ρίξει με το όπλο εναντίον του Δρόσου, με τις φράσεις «ρίξ' του, ρίξ' του».
Το πρώτο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι και οι δύο αστυνομικοί, στην κατάθεση που έδωσαν την επομένη του συμβάντος, δεν αναφέρθηκαν ούτε σε προτροπή «ρίξ' του, ρίξ' του», ούτε σε απόπειρα αυτού που πήρε το περιπολικό να ρίξει τον Λεοντόπουλο στους κάδους των σκουπιδιών. Και κάποιοι από τους πολίτες μάρτυρες, που «έσπευσαν να συνδράμουν» τους δύο αστυνομικούς και εμφανίστηκαν στη συνέχεια ως αυτόπτες μάρτυρες, στις προανακριτικές τους καταθέσεις δεν κάνουν καμία αναφορά σ’ αυτά τα δύο ανύπαρκτα συμβάντα, με βάση τα οποία θέλουν να καταδικάσουν τον Γιάννη Μιχαηλίδη. Στη συνέχεια, στο πλαίσια της νέας εκδοχής για το συμβάν στην Πεύκη, έγινε επεξεργασία των πολιτών μαρτύρων, όπως καλή ώρα της νοσηλεύτριας Ελένης-Αιμιλίας Πισσάκη, που στην κατάθεσή της στον ειδικό εφέτη ανακριτή Κ. Μπαλτά ισχυρίστηκε για πρώτη φορά, ότι δήθεν είδε τον Λεοντόπουλο κρεμασμένο από ένα περιπολικό που ο κατηγορούμενος πήγε να το ρίξει σε κάδους σκουπιδιών για να τον τραυματίσει θανάσιμα.
Ο αστυνομικός Θ. Λεοντόπουλος στην προανακριτική του κατάθεση δεν αναφέρει καν τη φράση «ρίξ' του, ρίξ' του», που δήθεν φώναξε ο Γ. Μιχαηλίδης στον Θ. Μαυρόπουλο, ενώ για την υποτιθέμενη απόπειρα να τον ρίξει στους κάδους σκουπιδιών αναφέρει: «Μετά από πενήντα με εξήντα μέτρα και ενώ βρισκόμασταν σε κίνηση, κατάλαβα ότι δεν μπορώ να το σταματήσω και πήδηξα έξω στο δρόμο. Το περιπολικό συνέχισε να κινείται επί της οδού Αιόλου». Με την κατάθεσή του αυτή ο Λεοντόπουλος αυτοδιαψεύδεται και συνάμα βγάζει ψεύτες τόσο την Αντιτρομοκρατική όσο και τους δικαστικούς μηχανισμούς, που συνδιαμόρφωσαν το σαθρό κατηγορητήριο.
Δεν είναι μόνο ο πρόεδρος του τρομοδικείου και η εισαγγελέας που δείχνουν ότι θέλουν πάση θυσία να καταδικαστεί ο Γ. Μιχαηλίδης με πολύ βαριά ποινή. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η αναπληρώτρια πρόεδρος Γεωρ. Αδελίνη. Με τις ερωτήσεις που υπέβαλε ειδικά στη μάρτυρα Ε. Πισσάκη ξεπέρασε κάθε όριο δικονομικής νομιμότητας, με προφανή στόχο να αποσπάσει από τη μάρτυρα δήλωση για ανθρωποκτόνο πρόθεση του Γιάννη Μιχαηλίδη.
Στο σημείο αυτό θα ανοίξουμε μια παρένθεση για να θέσουμε για πρώτη φορά δημόσια ένα σοβαρό ζήτημα. Κατά τη γνώμη μας δεν πρέπει να συνεχιστεί άλλο η λαθεμένη και αδιέξοδη τακτική μερικών αναρχικών αγωνιστών είτε να μην παρίστανται, είτε όταν παρίστανται να είναι ωσεί παρόντες, είτε - στις περιπτώσεις που εκπροσωπούνται από τους συνηγόρους - να μην τους επιτρέπουν να παρεμβαίνουν στη διαδικασία. Εγείρουμε αυτό το ζήτημα από πολιτικό και συντροφικό ενδιαφέρον και επί πλέον γιατί από αυτή τη στάση μπορεί να δημιουργηθεί νομολογία σε βάρος του κινήματος. Αλλωστε, σύμφωνα με την πλούσια πείρα του κινήματος, η παρουσία των κομμουνιστών και αναρχικών κατηγορούμενων στην ακροαματική διαδικασία είναι επιβεβλημένη, γιατί μόνον έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθούν τα τρομοδικεία ως βήμα για την αποκάλυψη των εγκλημάτων του καπιταλιστικού συστήματος και την προβολή των επαναστατικών ιδεών. Γιατί μόνον έτσι μπορούν να αποκαλυφθούν οι μηχανισμοί καταστολής του αστικού κράτους και να αισθάνονται την ανάσα του κινήματος οι δικαστικοί μηχανισμοί.
Ανοίγουμε αυτή τη συζήτηση δημόσια πια, γιατί ειδικά στις δύο τελευταίες συνεδριάσεις του συγκεκριμένου τρομοδικείου (11 Ιούνη και 25 Ιούλη), στις οποίες κατέθεσαν εφτά μάρτυρες του κατηγορητηρίου, εκ των οποίων οι έξι αστυνομικοί, ο πρόεδρος, η εισαγγελέας και η αναπληρώτρια πρόεδρος τσαλαπάτησαν τη δικονομική νομιμότητα. Εδιναν την εντύπωση αρπακτικών που ορμούν να κατασπαράξουν τα ανυπεράσπιστα θύματά τους. Εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι ο Γ. Μιχαηλίδης υποχρέωσε τις διορισμένες συνηγόρους του να μην παρεμβαίνουν στη διαδικασία. Στη συνεδρίαση της 25ης Ιούλη, ο Σπ. Φυτράκης, που εκπροσωπούσε τη διορισμένη συνήγορο του Γ. Μιχαηλίδη, έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι σήμερα έγιναν «πράματα και θάματα», για τα οποία θα μπορούσε να μιλά επί ώρες, ότι το δικαστήριο τον έχει φτάσει «ως εδώ» (έφερε χαρακτηριστικά το χέρι του στο μέτωπο) και ότι ο ίδιος δε θα εκπροσωπήσει άλλη φορά συνήγορο που τον δεσμεύει ο εντολέας του. Ζήτησε μάλιστα από τον πρόεδρο να γραφτεί αυτή η δήλωσή του στα πρακτικά.
Οι αστυνομικοί Λεοντόπουλος και Δρόσος κατέθεσαν σ' αυτό το τρομοδικείο στις 11 Ιούνη. Εχουν καταθέσει και στις 25 Φλεβάρη του 2013 στο τρομοδικείο με πρόεδρο την Μ. Τζανακάκη και κατηγορούμενο τον Θ. Μαυρόπουλο για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Σε εκείνο το δικαστήριο, ο Ι. Φωτόπουλος, τότε συνήγορος υπεράσπισης του Θ. Μαυρόπουλος, κατέδειξε με την εξέταση του μάρτυρα, ότι οι ισχυρισμοί του Λεοντόπουλου ήταν αβάσιμοι. Και σε εκείνη την τρομοδίκη, που ακόμη συνεχίζεται, ο Λεοντόπουλος ισχυρίστηκε ότι για 150 μέτρα είχε το μισό σώμα του μέσα στο περιπολικό (από το παράθυρο) και προσπαθούσε να το σταματήσει. Η τοποθέτησή του αυτή προκάλεσε τη γενική θυμηδία (ούτε στις χολιγουντιανές ταινίες δε γίνονται αυτά). Ακόμη, οι δύο αστυνομικοί ισχυρίστηκαν ότι τραυματίστηκαν βαριά, αλλά παραδέχτηκαν ότι παρέμειναν στο νοσοκομείο μόνο για δέκα μέρες! Αλλωστε, την επομένη του συμβάντος ήταν σε θέση να δώσουν προανακριτικές καταθέσεις!
Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το ρεπορτάζ μας για εκείνη την συνεδρίαση:
«Το τρίτο πρωτόγνωρο γεγονός έχει και την ευτράπελη πλευρά του. Πρόκειται για τον ισχυρισμό του αστυνομικού Θ. Λεοντόπουλου, στην επ' ακροατηρίω κατάθεσή του, ότι ενώ είχε πληγεί σοβαρά σε τρία σημεία του θώρακα, μπόρεσε να σηκωθεί, να συρθεί μέχρι το περιπολικό, που ήταν παρκαρισμένο απέναντι, να βάλει το μισό σώμα του μέσα στο όχημα και για 150 μέτρα να προσπαθεί να σταματήσει αυτόν που οδηγούσε το όχημα! Εύστοχη και καυστική ήταν η ερώτηση του Χρ. Τσάκαλου προς τον Λεοντόπουλο: μήπως βλέπετε πολλές αμερικάνικες αστυνομικές ταινίες; Πραγματικά, τέτοια απίθανα γεγονότα μόνο σε αμερικάνικες αστυνομικές ταινίες βλέπουμε, όταν οι “καλοί” και “γενναίοι” αστυνομικοί κυνηγούν τους “κακούργους”! Ο αστυνομικός Λεοντόπουλος είχε κάθε λόγο να κατασκευάσει αυτό το σενάριο, που δεν το επιβεβαίωσε ο άλλος αστυνομικός, για να καλύψει στους ανωτέρους του το ξεφτιλίκι που έπαθαν δύο αστυνομικοί, όταν ο ένας από τους ελεγχόμενους τους πήρε το περιπολικό και έφυγε.
Ο συνήγορος Ι. Φωτόπουλος με τις ερωτήσεις του κατέδειξε όλες τις αντιφάσεις στις οποίες έπεσαν οι μάρτυρες αστυνομικοί στις τρεις καταθέσεις τους (στην προανακριτική, στον ειδικό εφέτη ανακριτή και στη σημερινή συνεδρίαση). Σε μερικές απ’ αυτές τις αντιφάσεις αναφερθήκαμε παραπάνω. Δεν έχει νόημα ν' αναφερθούμε στις υπόλοιπες, γιατί εμείς δε θα βγάλουμε την “ετυμηγορία” μας σ’ αυτή τη φάση. Υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος και θα μιλήσουμε όταν εμείς το κρίνουμε σκόπιμο. Ομως, θέλουμε να επισημάνουμε, ότι ο ισχυρισμός των αστυνομικών και του συνηγόρου τους, ότι κινδύνεψε πολύ σοβαρά η ζωή τους από τους πυροβολισμούς του Θ. Μαυρόπουλου, δεν “κολλάει” με το πραγματικό γεγονός ότι έμειναν, κατά δήλωσή τους, στο νοσοκομείο μόνο για δέκα μέρες».
Ο Λεοντόπουλος είχε καταθέσει στην προηγούμενη δίκη, ότι μετά το πέσιμό του από το περιπολικό τον βοήθησαν δύο νεαροί, τον σήκωσαν, του έδωσαν τηλέφωνο για να επικοινωνήσει με την υπηρεσία του, στη συνέχεια βάδισε πεζός για να συναντήσει τον επίσης τραυματισμένο συνάδελφό του και μετά από 30-40 μέτρα συνάντησε τη νοσηλεύτρια Πισσάκη. Ετσι, και από την κατάθεση του Λεοντόπουλου προκύπτει ότι αυτή η μάρτυρας δεν είδε καν το συμβάν και όσα κατέθεσε τις 25 Ιούλη ήταν προϊόν της «επεξεργασίας» που υπέστη προκειμένου με την κατάθεσή της να ενοχοποιήσει για απόπειρα ανθρωποκτονίας έναν άνθρωπο που το αδίκημα που διέπραξε ήταν να πάρει ένα περιπολικό και να γελοιοποιήσει έτσι τους μηχανισμούς καταστολής του αστικού κράτους.
Ο πρόεδρος του τρομοδικείου επέμεινε πολύ στις ερωτήσεις του προς τον Λεοντόπουλο για το δήθεν «ρίχ' του, ρίχ' του» και για τη δήθεν απόπειρα να τον ρίξει στους κάδους των σκουπιδιών για να τον σκοτώσει. Προφανώς, θέλησε να εισπράξει απαντήσεις για να ενισχύσει την κατασκευασμένη κατηγορία για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και η εισαγγελέας Ολ. Σμυρλή και η αναπληρώτρια πρόεδρος Γ. Αδελίνη. Στην κρίσιμη ερώτηση, γιατί αυτά για τα οποία κατηγορείται ο Μιχαηλίδης δεν τα κατέθεσε στην προανάκριση, ο Λεοντόπουλος απάντησε «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Τι να έλεγε, ότι το κατηγορητήριο κατά του Μιχαηλίδη κατασκευάστηκε;
Ο δεύτερος αστυνομικός Δ. Δρόσος στην προανακριτική του κατάθεση δεν ανέφερε τίποτα απ’ όλα όσα καταμαρτυρούνται σε βάρος του Γιάννη Μιχαηλίδη. Το γεγονός ότι ούτε ο Δρόσος κατέθεσε προανακριτικά ότι ο Μιχαηλίδης φώναξε «ρίχ' του, ρίχ' του» πιστοποιεί ότι αυτή η φράση δεν ειπώθηκε ποτέ. Καταθέτοντας στις 11 Ιούνη στο ακροατήριο, ο Δρόσος αρχικά δεν είπε τίποτα για το «ρίχ' του, ρίχ' του». Αυτή η παράλειψη του μάρτυρα εξόργισε τον πρόεδρο, γιατί θέλει πάση θυσία να καταδικαστεί ο Μιχαηλίδης για απόπειρα ανθρωποκτονίας και αυτό είναι δύσκολο να συμβεί όταν ο δεύτερος αστυνομικός, που ήταν παρών στο συμβάν, δεν επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του συναδέλφου του.
Ετσι, ο πρόεδρος αναγκάστηκε να του «φρεσκάρει τη μνήμη»:
Πρόεδρος: Εκανε καμία ενέργεια ή είπε καμία φράση;
Μάρτυρας: Ξάπλωσε κάτω ο Ι. Μιχαηλίδης.
Η απάντηση προφανώς δεν ικανοποίησε τον πρόεδρο, που επέμεινε: «Μόνον αυτό;»! Στη συνέχεια, διάβασε στον μάρτυρα το σχετικό απόσπασμα από την κατάθεσή του στον ειδικό εφέτη ανακριτή Δ. Μόκκα.
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι, αλλά από την στιγμή που το έχω πει στον ανακριτή, προφανώς ισχύει!
Στη συνέχεια, ο μάρτυρας, που είχε ξεθαρέψει και είχε πάρει φόρα, «θυμήθηκε» τι του είχε πει ο συνάδελφός του για τους κάδους σκουπιδιών.
Ο πρόεδρος, διαπιστώνοντας ότι οι μάρτυρες του κατηγορητηρίου δεν έχουν να καταθέσουν πραγματικά γεγονότα που να στηρίζουν το σαθρό κατηγορητήριο, άρχισε όχι μόνο να δέχεται αλλά και να προτρέπει τους μάρτυρες να καταθέσουν τι άκουσαν από τους συναδέλφους τους.
Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας η εισαγγελέας συμφώνησε με μερικά αιτήματα της υπεράσπισης, όμως το τρομοδικείο απέρριψε όλες τις προτάσεις της. Για παράδειγμα, είχε δεχτεί το αίτημα της υπεράσπισης να συνεκδικαστούν οι ληστείες στον Πυργετό και στον Φιλώτα και η «μεικτή» υπόθεση Βόλου και Πεύκης. Ετσι, προέκυψε μια αντιπαλότητα ανάμεσα στην εισαγγελέα και στον πρόεδρο, που όμως δεν ωφέλησε σε τίποτα τους κατηγορούμενους. Στο πλαίσιο αυτής της αντιπαλότητας η εισαγγελέας επέμεινε φορτικά να ρωτάει τον αστυνομικό, γιατί δεν ανέφερε αυτό που είπε στην κατάθεσή του στον ανακριτή και τι ισχύει τελικά. Στριμωγμένος αυτός, απαντούσε «τι να σας πω;», «δεν το θυμάμαι». Με αυτές τις ερωτήσεις της εισαγγελέα ακυρώθηκε οι καταθέσεις του Δ. Δρόσου στον ανακριτή και στο ακροατήριο.
Στην συνεδρίαση της 11ης Ιούνη κατέθεσαν άλλοι δύο αστυνομικοί, που δεν είχαν να πουν τίποτα για το οποίο να έχουν ιδία αντίληψη. Φτάσαμε, λοιπόν, στη συνεδρίαση της 25ης Ιούλη, στην οποία εξετάστηκαν η νοσηλεύτρια Πισσάκη και δύο αστυνομικοί, απ’ αυτούς που έσπευσαν σε βοήθεια, όταν πια είχε τελειώσει όλο το επεισόδιο (επομένως δεν είδαν τίποτα). Η Πισσάκη, όπως προαναφέραμε, είχε περάσει από φροντιστήριο για το τι θα πει πρώτα στον ανακριτή και μετά στο ακροατήριο. Η εισαγγελέας μπορεί να άδειασε και να αχρήστευσε ως μάρτυρα τον αστυνομικό Δρόσο, βασικά για λόγους αντιπαλότητας με τον πρόεδρο, από την άλλη όμως θέλει να στηρίξει το κατηγορητήριο. Ενώ λοιπόν απ’ όλα τα δεδομένα προέκυψε ότι η Πισσάκη δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας και πως όσα κατέθεσε στη συνέχεια στον ανακριτή και στο ακροατήριο ήταν προϊόν φροντιστηρίου, η εισαγγελέας υπέβαλε στη μάρτυρα πολλές ερωτήσεις για να της περιγράψει πώς κινήθηκε το περιπολικό κοντά στους κάδους σκουπιδιών, με στόχο να αποσπάσει κρίση ότι ο Μιχαηλίδης είχε ανθρωποκτόνο πρόθεση. Αυτό εξόργισε και εμάς. Με τις καταθέσεις της Πισσάκη στο χέρι, κατευθυνθήκαμε στον συνήγορο Σπ. Φυτράκη και τους τις δείξαμε με φανερό τρόπο που έγινε αντιληπτός από την εισαγγελέα. Ετσι, μετά από λίγο θυμήθηκε ότι στην προανακριτική κατάθεσή της η Πισσάκη δεν τα είχε πει αυτά και άρχισε να της κάνει κάποιες ερωτήσεις, με τρόπο όμως που να μην την ακυρώνει από (υποτιθέμενο) αυτόπτη μάρτυρα. Προφανώς, η εισαγγελέας έχει αποφασίσει να προτείνει και την καταδίκη του Γ. Μιχαηλίδη για απόπειρα ανθρωποκτονίας.
Η αναπληρώτρια πρόεδρος, με τις ερωτήσεις που υποβάλλει στους μάρτυρες του κατηγορητηρίου προσπαθεί να ενισχύσει το κατηγορητήριο και να βοηθήσει τους συναδέλφους της τακτικούς δικαστές. Στην αρχή ρώτησε την Πισσάκη:
- Τι σκοπό είχε;
- Πήγαινε στους κάδους;
- Τυχαία ή επίτηδες;
- Από τι υλικά είναι οι κάδοι;
- Ψηλό παιδί, πώς κρέμονταν τα πόδια του;
Κατέληξε να την ρωτάει για τα ζωτικά όργανα, λες και η μάρτυρας είναι γιατρός ή ιατροδικαστής για να γνωρίζει. Νοσηλευτική σπουδάζει. Η συμπεριφορά της αναπληρώτριας προέδρου ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά του έμπειρου ποινικολόγου Φρ. Ραγκούση, που απευθυνόμενος στον πρόεδρο του ζήτησε να απαγορεύσει αυτές τις ερωτήσεις. Ετσι, άναψε ένας έντονος διάλογος:
Πρόεδρος: Ακούστε παρακαλώ, και οι δύο κάνετε ερωτήσεις και σας δίνω το λόγο για πράγματα που δεν είναι στο παρόν κατηγορητήριο (σ.σ. ο Φρ. Ραγκούσης δεν έκανε τίποτα απ’ αυτά που του καταλόγισε ο πρόεδρος).
Φρ. Ραγκούσης: Γιατί επιτρέψατε αυτές τις ερωτήσεις;
Πρόεδρος: Ηρεμα, ακούστε με. Το ποιος έχει χτυπήσει τον αστυνομικό προηγούμενα δεν το έχουμε στο κατηγορητήριο. Δεν έχουμε τέτοια κατηγορία σε βάρος του Ι. Μιχαηλίδη.
Φρ. Ραγκούσης: Δεν υπερασπίζομαι τον Ι. Μιχαηλίδη, αλλά τη δικονομική τάξη.
Αναπληρώτρια πρόεδρος: Αν μου απαγορεύετε την ερώτηση, απαγορεύστε την.
Φρ. Ραγκούσης: Γι’ αυτό προσφεύγουμε.
Πρόεδρος: Εγώ δεν θέλω να φτάσω ούτε να απαγορεύσω ούτε…
Φρ. Ραγκούσης: Η αναπληρώτρια πρόεδρος ζήτησε την γνώμη της για τα ζωτικά όργανα, ενώ είναι νοσηλεύτρια και δεν είναι γιατρός ή ιατροδικαστής. Πώς γνωρίζει τα ζωτικά όργανα, από ποια γωνία βλήθηκε και εάν είχε ανθρωποκτόνα πρόθεση, που θέλει να περάσει η αναπληρώτρια πρόεδρος;
Πρόεδρος: Μισό λεπτάκι, αφού είμαστε εκτός κατηγορητηρίου, γιατί το συζητάμε;
Φρ. Ραγκούσης: Εφόσον είμαστε εκτός κατηγορητηρίου, άρα δικονομικώς η ερώτηση είναι ανεπίτρεπτος.
Εάν δεν παρενέβαινε ο Φρ. Ραγκούσης, ο πρόεδρος θα συνέχιζε την τακτική των δικονομικώς ανεπίτρεπτων ερωτήσεων, που εφαρμόζει από την αρχή, προκειμένου να ενισχύσει το σαθρό κατηγορητήριο.
Η δίκη θα συνεχιστεί στις 16 Σεπτέμβρη.
http://www.eksegersi.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
29-7-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου